شیمی در دوران باستان

شیمی در دوران باستان

شیمی در طول تاریخ طولانی و تکاملی خود دوران گوناگونی را پشت سر گذاشت اما اثار باستانی و مدارک موجود نشان می دهد که بشر در حدود 4000 سال پیش از میلاد بدون توجه به مبانی نظری با جنبه های کاربردی برخی مواد اشنایی پیدا کرد از این رو می توان گفت که علم شیمی با کاربردهای علمی صنعتی و هنری روی مواد اغاز شده است.این فعالیت ها بیشتر در مصر بین النهرین حوزه مدیترانه ایران باستان و هندوچین رواج داشته است گرچه فلزهای طلا و نقره که به طور ازاد در طبیعت یافت می شوند پیش از این تاریخ کشف شده بودند از سنگ معدن های مربوط استخراج شده اند.
هم زمان با کشف روشهای استخراج فلز های نامبرده صنایع شیشه سفال و کاشی نیز معمول شده است چرم سازی پارچه بافی رنگرزی و سپس تهیه برخی داروها نیزتا حدود 2000 سال قبل از میلاد متداول شد. کشف راه و روش فعالیت های یاد شده معمولا به طور تصادفی و نه براساس یک شناخت و درک علمی انجام می گرفته است. به این دلیل انسان ها پاسخ پرسش هایی را که به طبیعت و ماده مربوط می شد تنها با کمک اندیشه وبدون هیچگونه تلاشی برای انجام ازمایش می یافتند.
در قرن پنجم پیش از میلاد یک گروه از یونانیان طرفدار اندیشه دموکریتوس درباره خاصیت ذره ای ماده شدند. انان اعتقاد داشتنند که جهان مادی از ذره های بسیار کوچک و تقسیم ناپذیری به نام "اتم" تشکیل یافته است و تفاوت مواد گوناگون را ناشی از تفاوت میان اتم های انهامی دانستند. گروه توانمند دیگربه پیروی از ارسطو فیلسوف پر اوازه ان زمان (قرن چهارم پیش از میلاد) با اندیشه اتمی بودن ماده مخالف بودند. پندار اینان بر این بود که منشا همه مواد از چهار عنصر اصلی اتش هوا اب خاک است. به علت شهرت و اعتبار فراوان ارسطو بیشتر فیلسوفان از عقیده او و همفکرانش تبعیت می کردند. نتیجه انکه نظریه فلسفی عنصرهای چها گانه (عناصر اربعه) تا اغاز قرن هجدهم میلادی بر دیگر نظریه ها سایه انداخت و اثرهای نا مطلوبی در برابر پیشرفت علم شیمی بر جای گذاشت. به همین دلیل اندیشه جالب خاصیت ذره ای ماده تا حدود 22 قرن بعد به طور جدی مورد توجه قرار نگرفت.
                         
                                                           گرد  آورنده  :  میرفتحی