آنیونها در آب

آنیونها در آب

دی اکسید کربن :

   دی اکسید کربن یکی از اجزاء تعادل کربنات در آب می باشد . مقدار دی اکسید کربن آزاد  در آب بستگی به اسیدیته وقلیائیت آن دارد و میتواند در مورد خاصیت خورندگی آب نقش مهمی را ایفا کند. آبهای سطحی معمولا" کمتر از 10 میلی گرم درلیتر دی اکسید کربن دارند.

در حالی که در آبهای زیر زمینی عمیق مقدار آن اغلب بیش از 100 میلی گرم درلیتر است .

کلر :

   کلر به عنوان یک ماده شیمیایی برای گند زدایی و ازبین بردن موجودات مضر بکار میرود . بالا بودن مقدار کلر باقی مانده ممکن است ،مزه کلری یا کلروفنلی به آب بدهد .توجه داشته باشید که افزایش کلر قبل از تصفیه ممکن است باعث تشکیل هالومتان ها شود .

 حداکثر مجاز وجود کلر در آب آشامیدنی بسته به میزان اسیدیته به شرح زیر است :  

اسیدیته (pH  )	حد اکثر مجاز کلر (میلی گرم درلیتر)
8 – 6	2
9 – 8	4/0
10 - 9	8/0

یون کلرید :

یون کلر حاصل از ترکیب کلر با سایر عناصر ، به صورت طبیعی در تمام آبها یافت می شود . مانند کلرید سدیم ، کلسیم و منیزیم .

در آب رودخانه ها و سایر انواع آب شیرین در صد یون کلر اغلب کمتر از 50 میلی گرم درلیتر است .

  مطابق استاندارد های بین المللی بهداشت حد مجاز کلرید  برای آب آشامیدنی 600 میلیگرم بر لیتر و حد مطلوب آن 200 میلیگرم بر لیتر می باشد .

سولفات :

    سولفات اغلب از حل شدن ژیپس (سنگ گچ ) یا سایر رسوبات معدنی که حاوی سولفات می باشند وارد آبهای مصرفی می شود ، غلظت بالای سولفات در طعم آب اثر می گذارد و  در صورتی که با کاتیونهای منیزیم و سدیم همراه باشد به شدت ملین است . گاهی اوقات یون سولفات توسط باکتری های موجود در آب احیا شده و H₂S  تولید می کند .

ترکیبات ازته آمونیاکی :

    آمونیاک یکی از ترکیبات ازت است که در آب آشامیدنی یافت می شود . میزان آمونیاک آزاد موجود در آب بر حسب میزان ازت محاسبه می شود و ممکن است به صورت نمکهای آمونیم  ، آمونیاک آزاد و کمپلکسهای آمونیاکی وجود داشته باشد .

  شکل دیگری از ترکیبات ازت ، ازت آلبومینوئیدی است که در اثر تجزیه شیمیایی مواد آلی نیتروژن دار بوجود می آید . همچنین احیاء نیتریت و نیترات در آب چاههای عمیق نیز می تواند آمونیاک تولید کند .

نیتریت و نیترات :

   نیتریت (NO₂)   و  نیترات (NO₃ )معمولا" بر اساس میلی گرم در لیتر ازت محاسبه می شوند . نیترات در اثر اکسیداسیون بیوشیمیایی آمونیاک تشکیل می شود . و نیتریت طی اکسیداسیون ناقص آمونیاک و یا احیاء ناقص نیترات بوجود می آید .

  وجود مقادیر بالای نیتریت و نیترات و آمونیاک بیانگر آلودگی آب به فاضلاب می باشد . آبهای سطحی بندرت بیش از 1/0 میلیگرم بر لیتر برحسب ازت نیتریت دارند . مگر اینکه به فاضلاب آلوده شده باشند .

*** آبی که دارای درصد زیادی نیترات باشد برای شیرخواران بسیار خطر ناک بوده باعث کم خونی و گاهی سرطان خون می شود .

 مطابق استاندارد های بین المللی بهداشت حد مجاز   نیتریت  برای آب آشامیدنی 004/0 میلیگرم بر لیتر و حد مطلوب آن صفر میلیگرم بر لیتر همچنین حد مجاز نیترات برای آب       آشامیدنی 4  میلیگرم بر لیتر و حد مطلوب آن صفر میلیگرم بر لیتر می باشد .

فسفات :

   فسفات از طریق فاضلابهای خانگی که حاوی پاک کننده های سینتتیک است و یا از طریق پسابهای کشاورزی حاوی کودهای فسفاته وارد آب های آشامیدنی می شود . و آبهای  زیر زمینی اغلب فاقد فسفات هستند .

مطابق استانداردهای بین المللی بهداشت حد مجاز  فسفات  برای آب آشامیدنی 2/0 میلیگرم بر لیتر و حد مطلوب آن 1/0 میلیگرم بر لیتر می باشد .

سیلیس :

    سیلیس به اشکال مختلف در آب یافت می شود و حاصل از تجزیه سنگهای مختلف سیلیسی مانند کوارتز و سنگ سیاه است . سیلیس اغلب برای انسان خطرناک نیست ولی برای صنایع اغلب مشکل ساز است .