کلسیم :
در غالب آبهای طبیعی یافت می شود و میزان آن بستگی به نوع سنگ بستری دارد که آب از آن عبور می کند . کلسیم اغلب به صورت کربنات ، بی کربنات و سولفات دیده می شود . لازم به ذکر است که مطابق استاندارد های بین المللی بهداشت حد مجاز کلسیـــم برای آب آشامیدنی 200 میلیگرم بر لیتر و حد مطلوب آن 75 میلیگرم بر لیتر می باشد .
منیزیم :
منیزیم یکی از عناصر معمولی آب است که نمکهای قابل حل تشکیل می دهد . منیزیم در آب هم سختی کربناتی و هم سختی بی کربناتی ایجاد می کند . ( البته کمتر از کلسیم ) زیاد بودن این عنصر فلزی در آب می تواند مدر و مسهل باشد .
مطابق استاندارد های بین المللی بهداشت حد مجاز کلسیم برای آب آشامیـــدنی 200 میلیگرم بر لیتر و حد مطلوب آن 50 میلیگرم بر لیتر بر حسب کلسیم می باشد .
سدیم :
عنصر سدیم علاوه بر اینکه یکی از عناصر فراوان در طبیعت می باشد . به علت حلالیت زیاد آن در بیشتر منابع آب طبیعی یافت می شود . مقدار آن بسیار متفاوت است . حد آستانه برای سدیم به آنیونهای آن بستگی دارد و مطابق استاندارد های بین المللی بهداشت حد مجاز سدیم به صورت کلرید سدیم برای آب آشامیدنی 350 میلیگرم بر لیتر و حد مطلوب آن 138 میلیگرم بر لیتر برحسب یون کلر می باشد . همچنین حد مجاز سدیم به صورت سولفات سدیم برای آب آشامیدنی 328 میلیگرم بر حسب سدیم می باشد .
پتاسیم :
پتاسیم با اینکه یکی از فراوانترین عناصر در طبیعت است مقدار آن در آبهای طبیعی هرگز بیش از 20 میلی گرم در لیتر نمی شود .